Λασπωμένη ιστορία

Λασπωμένη ιστορία του εξήντα
Τυλιγμένη σε φακέλουσ και ντροπή
Κάποιεσ νότεσ απ' το χιώτη κι απ' τη λίντα
Στη βαριά τη συννεφιά σαν αστραπή

Αχ μάνα που 'σαι να με δεισ
Σε πόλη αφιλόξενη σαν ξένοσ τριγυρνάω
Πονάω μα δίπλα μου κανείσ
Στα δίχτυα τησ πικρήσ ζωήσ σαν ψάρι σπαρταράω
Αχ μάνα που 'σαι να με δεισ

Θυμωμένη εφηβεία όπου κοιτάω
Μεσ τουσ στίχουσ κρύβει μόνο την οργή
Αριστερά και δεξιά παραπατάω
Τησ γενιάσ μου ακόμα στάζει η πληγή