เวล่ำ
กับเวลาที่มันเรื่องใหญ่
กับวันที่มีความหมาย
เวลาได้ทำให้ผ่าน
ผ่านมาผ่านไป
ความทรงจำที่มันร่วงหล่น
ปะปนไปกับคำถาม
ว่าหากเราจะย้อนเวลา
กลับมาเหมือนเดิม
จะทำอย่างไร
จะทำได้ไหม
ต้องทำอย่างไร
แต่เวลาที่ยังเดินอยู่
ไม่เคยจะหยุดเคลื่อนไหว
เป็นคำตอบของวันวาน
และคำถามของวันพรุ่งนี้
ก็เวลาเหมือนบันไดเลื่อน
ที่พาเราเคลื่อนต่อไป
ต่อให้เราจะเดินสวนทาง
ก็คงไม่นาน
ผ่านมาผ่านไป
จะเจ็บแค่ไหน
ก็ต้องผ่านพ้นไป
ทุกนาที
เป็นดั่งเข็มทิ่มตอก
อดีตวันคืนที่ย้อนมา
มันบาดซ้ำเติม
และวินาทีที่เจ็บเหมือนมีดกรีด
ยิ่งจับให้มันย้อนคืน
ยิ่งกรีดเฉือนใจต้องปล่อยมือ
จากความทรงจำ
เวลาคือนักเล่าเรื่อง
ให้เราค่อยค่อยเข้าใจ
ว่าที่จริงที่เราต้องการไม่ใช่จุดหมาย
แต่สิ่งสำคัญคือระยะทาง
ทุกนาที
เป็นดั่งเข็มทิ่มตอก
อดีตวันคืนที่ย้อนมา
มันบาดซ้ำเติม
และวินาทีที่เจ็บเหมือนมีดกรีด
ยิ่งจับให้มันย้อนคืน
ยิ่งกรีดเฉือนใจ
ต้องปล่อยวาง
จากความทรงจำ
และเดินต่อไป
ผ่านเลยผ่านไป
จะจดจำได้แค่ไหน
ก็ต้องปล่อยผ่านเลยผ่านไป
กับวันเวลา
ที่ไม่คืนย้อนมา
อย่างไรต่อไป
ไม่เคยรู้เลย
