Ta Thavmata
Να 'ρχόσουνα στον ύπνο μου σεμνή και λυπημένη
Αγία που μαρτύρησε απ' όλουσ ξεχασμένη
Να γονατίσω ταπεινά και να σε προσκυνήσω
Να πω συγγνώμη τρεισ φορέσ και να μετανοήσω
Όμωσ αυτά τα θαύματα γίνονταν σ' άλλα χρόνια
Τότεσ που ζούσαν άνθρωποι με καθαρή ψυχή
Που κοίταγαν πολύ ψηλά στου ουρανού τ' αλώνια
Και ξέρανε ποιο σύννεφο θα φέρει τη βροχή
Να 'ρχόσουνα στον ύπνο μου σαν παναγιά ντυμένη
Να μου 'λεγεσ η εικόνα σου που βρίσκεται κρυμμένη
Βαθιά να σκάψω να τη βρω με χιόνια και λιοπύρι
Και να σου χτίσω εκκλησιά και μέγα μοναστήρι
Όμωσ αυτά τα θαύματα γίνονταν σ' άλλα χρόνια
Τότεσ που ζούσαν άνθρωποι με καθαρή ψυχή
Που κοίταγαν πολύ ψηλά στου ουρανού τ' αλώνια
Και ξέρανε ποιο σύννεφο θα φέρει τη βροχή
