Επιστολή

Τ' ανθάκια που ξυπνήσανε μια νύχτα στην καρδιά τησ
Τα πήραν και τα κάνανε λόγια τα δάχτυλά τησ
Στ' άσπρο χαρτί βάζει φιλί χρυσή κλωστή το δένει
Ανοίγει το παράθυρο φτερούγισαν οι ανέμοι

Πέτα πουλί βιάσου πουλί καλό μου περιστέρι
Τρέξε να πασ πριν την αυγή σ' εκείνον που σε στέλνει
Γιατί ο καιρόσ γελά πικρά κι ο άνθρωποσ ξεχνάει
Πήγαινε πεσ πωσ λέω ναι σ' αυτό που μου ζητάει