Την καρδιά σου

Την καρδιά σου σε κύκλο διπλό να την κλείσεισ
Σε κύκλο από φλόγα σε κύκλο από πάγο
Και στα χείλη ν' ανθίζει πικρό χαμογέλιο
Ακούγοντασ τον κρύφιων παθών τον ιάγο

Ό,τι εζήτησεσ να ‘ναι μακριά σου μακριά σου
Κρυφά κι από σένα να το ‘χεισ βαθιά σου
Στουσ μεγάλουσ τουσ δρόμουσ να φεύγεισ αλήτησ
Και να ‘σαι εσύ η σκιά τησ σκιάσ σου

Τη φλόγα να κρύβεισ κι απ' τον αδερφό σου
Ηφαίστειο αναμμένο ώσπου να γένει
Και μια νύχτα η θύελλα που κρύβεισ εντόσ σου
Να σ' έβρει σαν φύλλο ξερό που το σέρνει