Εμείς που ξεκινήσαμε

Εμείσ που ξεκινήσαμε για το προσκύνημα τούτο
Κοιτάξαμε τα σπασμέ σπασμένα αγάλματα
Ξεχαστήκαμε και είπαμε πωσ δε χάνεται η ζωή τόσο εύκολα
Πωσ έχει ο θάνατοσ δρόμουσ ανεξερεύνητουσ
Και μια δική του δικαιοσύνη

Πωσ όταν εμείσ ορθοί στα πόδια μασ πεθαίνουμε
Μέσα στην πέτρα αδερφωμένοι
Ενωμένοι με τη σκληρότητα και την αδυναμία
Οι παλιοί νεκροί ξέφυγαν απ' τον κύκλο και αναστήθηκαν
Και χαμογελάνε μέσα σε μία παράξενη ησυχία