Sabah

Sabah, sabah, sabah
Karanlık gecedir gönlüm
Sabah olmuyor

Bir ışık ararım
Karanlık dünyama
Bir gerçek beklerim
Rüyalarıma

Hasret kalbimde yanar kor gibi
Sevgisiz hayat sanki susuz çöl gibi
Kime biraz bağlansam kaçar el gibi
Dert yağdırır üstüme tıpkı sel gibi

Kaldırım taşı mıyım, eziliyorum
Her sevgiye gözyaşı dökemiyorum
Kurumuş dal gibiyim yeşermiyorum
Manasız bu yaşamayı istemiyorum

Sönmeyen arzular kavurur beni
Aşk tuzağına savurur beni

Tutuşmuş yanıyor gönül bağlarım
Söndürecek kimsem yok ona ağlarım

Yeniden sevmeye mecalim mi var
Yoksa candan sevecek sevgili mi var
Kaldırım taşı mıyım, eziliyorum
Her sevgiye gözyaşı dökemiyorum

Kurumuş dal gibiyim yeşermiyorum
Manasız bu yaşamayı istemiyorum