Το Τραίνο (Traino)

Το τρένο σφήριξε και φεύγει εχει στριμώξει μέσα κόσμο και πατρίδα του διαλέγει βγάζει καπνούς διασχίζει τριμούς ξεφορτώνει τους αδύναμους κρατάει τους δυνατούς και τους μοιράζει ματωμένες ελπίδες εργαλεία που στα χέρια τους τα νιώθουν σαν λεπίδες να χτίσουν νέες φυλακές για τους επόμενους να ράψουν νέους αριθμόυς για τους ανώνυμους
Για τα παιδιά με αδικοχαμένα νιάτα με ηλιοκαμμένο δέρμα και ασφάλτινα κρεβάτια με στρώμα στολισμένο απο πέτρες και χώμα και μόνη στέγη πάνω απ τα κεφάλια τους το δώμα του ουρανού κουρασμένοι ικέτες ενός τυχαίου θεού οποιουδήποτε θεού αρκεί να γλιτώσουν τα σπλάχνα τους απ την πείνα οι αντοχές κρατάνε μια βδομάδα όχι μήνα μετά το έξω αρχίζει να τρώει το μέσα λιγοστεύουν τα λόγια που έχουν μπέσα η επιβιώση μου θάνατος του δίπλα και το κρύο πιο βαρύ όταν έρθει η νύχτα