คิดฮอดเชียงคาน
มาเมืองเชียงคานเมื่อลมหนาวผ่านพริ้วลูบลำโขง
ทิวเขาฝั่งยาวเกี่ยวโคงล่อเมฆโก่งปานคิ้วคนงาม
ขายผ้าทอมืออยู่เฮือนไม้เก่าข้างข้างฝั่งน้ำ
ฟ้าลัวตัวเมืองพบค่ำป่าตัวสุกงามในแสงนีออน
มาแล้วฮักเลย แค่เพียงได้เอ๋ยพานพบสบตา
อยากให้บุญวาสนาผูกซองหัวใจได้เป็นคู่ซ้อง
สาวเลยใจดำเคยได้ยินคำพร่ำเพลงเว้าวอน
หากหัวใจอ้ายแน่นอนสิดำอยู่บ่หัวใจสาวเลย
เก็บเมืองเชียงคานเอาไว้คิดฮอดกอดในยามเหงา
เก็บภาพผู้สาวเอาไว้ให้ใจไถ่ถามเรือนเอย
มาฮอดเชียงคานบ่อยากผ่านเลยเหมือนชื่อเมืองเลย
อยากฝากชีวิตเป็นเขยสร้างฝันกับนางข้างลำโขงไกล
ไกลเมืองเชียงคานแต่หัวใจนั้นเหมือนไม่ตามมา
ย่านเพียงแค่วันเวลาคอยพัดพาเชียงคานกลับกลาย
วัตถุนิยมถ่าโถมวิถีชีวิตเปลี่ยนไป
กลับมาเชียงคานครั้งใหม่อยากเห็นยิ้มใสของสาวเชียงคาน
ไกลเมืองเชียงคานแต่หัวใจนั้นเหมือนไม่ตามมา
ย่านเพียงแค่วันเวลาคอยพัดพาเชียงคานกลับกลาย
วัตถุนิยมถ่าโถมวิถีชีวิตเปลี่ยนไป
กลับมาเชียงคานครั้งใหม่อยากเห็นยิ้มใสของสาวเชียงคาน
วัตถุนิยมถ่าโถมวิถีชีวิตเปลี่ยนไป
กลับมาเชียงคานครั้งใหม่อยากเห็นยิ้มใสของสาวเชียงคาน
