Παραμύθια της οκάς

Σε λόγια πάλι θα χαθώ φτιασιδωμένα
Σαν από κείνα που πουλώ στην αγορά
Λόγια που ξέρω πωσ δεν νοιάζουνε κανένα
Και 'γω τα γράφω να περάσει η βραδιά

Κάτι τραγούδια για παράξενεσ αγάπεσ
Που επιζούν μόνο στα βάθη του μυαλού
Για όλεσ εκείνεσ τισ μικρέσ μου αυταπάτεσ
Που κάθε νύχτα μου στοιχειώνουνε το νου

Τι με κοιτάσ
Τι με ρωτάσ
Ποιεσ αλήθειεσ να μάθεισ ζητάσ
Τι με κοιτάσ
Τι με ρωτάσ
Παραμύθια πουλώ τησ οκάσ

Μα τώρα άκου τησ σιωπήσ τη μελωδία
Ξέρω θα φύγεισ πριν χαράξει η αυγή
Τα λόγια τώρα πια δεν έχουν σημασία
Όσα κι αν πω θα τα ξεχάσεισ το πρωί

Μια μελωδία που την σκάρωσα για σένα
Που 'χεισ προλάβει τρεισ φορέσ να μ’ αρνηθείσ
Κι ένασ αγέρασ που φυσάει λυπημένα
Μου ψιθυρίζει πωσ κι απόψε δε θα ρθεισ

Τι με κοιτάσ
Τι με ρωτάσ
Ποιεσ αλήθειεσ να μάθεισ ζητάσ
Τι με κοιτάσ
Τι με ρωτάσ
Παραμύθια πουλώ τησ οκάσ