วิมานผืนเสื่อ
ห้องเก่าที่นอนมอซอ
นี่คือห้องหอที่พี่แต่งรอน้องยา
เสื่อผืนหมอนใบเก่าเก่า
เพราะเป็นห้องเช่า ที่ด้อยราคา
ไม่มีเตียงนอนนุ่มหนา
แต่ก็ฉาบทาด้วยสีตราหัวใจ
มาอยู่ด้วยกันสองเรา
ปลอบใจที่เหงา
ประคองรักเราก้าวไป
ขัดสนก็ทนกันไปก่อน
รักเราคอยป้อนด้วยกำลังใจ
ห้องนอนจะเก่าโทรมแค่ไหน
ขอเพียงห้องใจ เราสดใสเป็นพอ
พี่จะทอรักแทนสายใย
เป็นผ้าห่มใจ ให้เธออุ่นไอยามท้อ
พี่จะขอสานคำสัญญา
ให้เป็นแผ่นฝา มุงหลังคารักรอ
กล่อมน้องนอนอุ่นในห้องมอซอ
จะกางมุ้งรอ ห่อด้วยใจจุนเจือ
ห้องเก่าถ้าเรามีกันก็คงสุขสันต์
หนักเบาสองเราเอื้อเฟื้อ
เหนื่อยกายถ้าใจเป็นสุข
ไม่ได้นอนฟูก เราก็สุขใจเหลือ
ไม่ได้ฉลองบนเตียงทองล่องเรือ
วิมานผืนเสื่อก็เหลือเฟือแล้วเรา
ห้องเก่าถ้าเรามีกันก็คงสุขสันต์
หนักเบาสองเราเอื้อเฟื้อ
เหนื่อยกายถ้าใจเป็นสุข
ไม่ได้นอนฟูก เราก็สุขใจเหลือ
ไม่ได้ฉลองบนเตียงทองล่องเรือ
วิมานผืนเสื่อก็เหลือเฟือแล้วเรา
