สองผู้ต้องหา
พี่รู้ดีว่าเคยถูกข้อหา
พาเจ้ามาจน
เมื่อครั้งที่เราสองคน
สาบานตนเป็นคนรักกัน
ลูกสาวครอบครัวพอกิน
มาอยู่ติดดินกับสิงห์รายวัน
พี่จึงสั่งใจมุ่งมั่น
ว่าสักวันต้องลบข้อกล่าวหา
ถูกหยันไม่ว่า
ดั่งผู้ต้องหาก้มหน้าสู้ไป
มีรักเป็นทุนหนุนใจ
หนทางไกลสองเราฟันฝ่า
ห่วงความรู้สึกคนดี
ในบางวันที่ความจนเข้าตา
เห็นเจ้ากินข้าวคลุกน้ำปลา
พี่กลืนน้ำตาลงคอ
อยู่กับแม่กับพ่อ
แสงแดดทอยังขอผ้าเย็น
อยู่กับพี่คนรักลำเค็ญ
เหงื่อกระเซ็นเจ้ายังสู้ต่อ
น้ำใจที่เจ้ายืนหยัด
แทนคุณกี่ชาติก็คงไม่พอ
บอกย้ำใจพี่ห้ามท้อ
เพื่อวันรอที่เราตามหา
พี่รู้ดีว่าเคยถูกข้อหา
พาเจ้ามาจน
จึงมั่นในการสร้างตน
ให้ผู้คนถอนคำนินทา
ตั้งหลักจากรวยรักกัน
ต่อจากนั้นค่อยรวยเงินตรา
สร้างตนพ้นข้อกล่าวหา
ตอบทุกสายตาด้วยรักมั่นคง
อยู่กับแม่กับพ่อ
แสงแดดทอยังขอผ้าเย็น
อยู่กับพี่คนรักลำเค็ญ
เหงื่อกระเซ็นเจ้ายังสู้ต่อ
น้ำใจที่เจ้ายืนหยัด
แทนคุณกี่ชาติก็คงไม่พอ
บอกย้ำใจพี่ห้ามท้อ
เพื่อวันรอที่เราตามหา
พี่รู้ดีว่าเคยถูกข้อหา
พาเจ้ามาจน
จึงมั่นในการสร้างตน
ให้ผู้คนถอนคำนินทา
ตั้งหลักจากรวยรักกัน
ต่อจากนั้นค่อยรวยเงินตรา
สร้างตนพ้นข้อกล่าวหา
ตอบทุกสายตาด้วยรักมั่นคง
