เลิกได้ลืมบ่ได้
ให้พี่เซามักน้อง
บ่ข้องเกี่ยวทางหัวใจ
ฆ่าให้ตายสาเด้อนาง
จั่งสิวางหนอลงได้
คันจำเป็นให้เซาไว้
ตัดใจลาพอได้อยู่
ตัดใจลืมบ่รับรู้
ทำได้
แต่บ่โดน
เมื่อสายตาน้องพบคนรวยกว่า
อยากให้พี่ลาหลีกทางหัวใจ
ตัวพี่ถึงจะเจ็บแค่ไหน
หากว่าน้องพอใจก็ทำได้คนดี
น้องได้แฟนผู้ดีมีหน้า
บอกให้เลิกราอย่ามาตามราวี
ไร้ทางออกนอกจากคำว่าหนี
หอบเอาซากชีวี
หลบหนีมานั่งซึม
คนเคยปลื้มสิมาลืมได้ง่าย
คนเคยปลื้มสิมาลืมได้ง่าย
อ้ายหากลืมบ่ได้
บ่ได้เพราะใจซื่อบ่วาย
คนมักได้เว้าง่ายหนอสาว
ตัดใจลืมบ่พอคราว
เจ้าสั่งลืมลงได้
ในหัวใจน้องมันคอมพิวเตอร์
หาคนใหม่เจอก็ลบคนเก่าไป
ไม่เหมือนหุ่นยนต์
ไม่มีความอ่อนไหว
หดหู่หัวใจก็ลบได้ใจนาง
ใจพี่นั้นเหมือนหมึกดำคล้ำมุ่น
ภาพในอดีตติดแน่นในพะวัง
หนีมาไกลแต่ไม่ลืมความหลัง
รอยยิ้มของนางยังฝังค้างคาใจ
ถึงเลิกได้แต่ในใจบ่เป็นอื่น
ถึงเลิกได้แต่ในใจบ่เป็นอื่น
ตกกลางคืนคึดพ้อคึดพ้อ
ตกยามเช้าคึดนำ
คิดอำลำนำตั้งแต่ความหมาย
คำสัญญางมงาย
จองใจให้ซึมเซ่อ
ให้ลืมเธอให้ลืมหายใจดีกว่า
ไม่รักอย่ามาบีบบังคับหัวใจ
ให้แยกทางพี่ยังพอทนไหว
อย่าบังคับจิตใจให้พี่ลืมคนดี
ถึงน้องพี่สิมีไผไว้เป็นคู่
ถึงน้องพี่สิมีไผไว้เป็นคู่
ขอให้เจ้ารับรู้ รับรู้
ว่าตัวอ้ายคิดนำ
ถึงชอกช้ำอ้ายก็บ่มีไผ
ถ้าอ้ายยังหายใจ
เฮ็ดจั๋งได๋สิลืมน้อง
