คุณป้าคาเฟ่

อายุหลักสี่วันนี้ไม่มีมาลัย
เธอเป็นนักร้องรุ่นใหญ่
อยู่ในคาเฟ่ริมทาง
นักร้องดึงแขก
เมื่อคราวสิบปีให้หลัง
วันนี้ต้องคอยประทัง
ด้วยเงินค่าตัวต่ำต่ำ

มองย้อนอดีต
เธอคิดอยากมีครอบครัว
มีเสี่ยปากหวานพันพัว
หลวมตัวหอบผ้าหนีตาม

อยู่กินพันผูก
มีลูกถูกเขาลืมคำ
ทิ้งเธอกับลูกรับกรรม
จึงจำหวนมาถือไมค์

เห็นเธอหวั่นไหว
ยามใดแขกให้ฉายา
เรียกเธอว่าเป็นคุณป้า
นินทาข่มเหงจิตใจ

สงสารยิ่งนัก
จึงฝากบ๋อยคล้องมาลัย
จากแขกโต๊ะที่จริงใจ
เติมไฟให้เธอฟันฝ่า

อายุหลักสี่วันนี้ให้เธอสู้ไป
น้ำเสียงเธอยังกินใจ
ถึงกายอาจไม่งามตา
อย่าไปกังวลคำคนที่เขานินทา
อย่างน้อยให้เธอรู้ว่า
มีคนศรัทธาคุณป้าคาเฟ่

อายุหลักสี่วันนี้ให้เธอสู้ไป
น้ำเสียงเธอยังกินใจ
ถึงกายอาจไม่งามตา
อย่าไปกังวลคำคนที่เขานินทา
อย่างน้อยให้เธอรู้ว่า
มีคนศรัทธาคุณป้าคาเฟ่