คําเว้าสู่ขวัญ

เฮ็ดหยังอยู่ อยู่ไสอ้ายกินข้าวแล้วยัง
แล้วเวียกหรือยังแลงอยากกินหยังมื้อนี้เป็นจั่งใด๋
บ่ซำบายหายแล้วไป๋กินยาแล้วบ้อ
เป็นใด๋แนน้องานซงคือบ่อย่าเพิ่งท้อเด้ออ้าย

อาจสิเป็นคำเว้าธรรมดาธรรมดาคือบ่มีอิหยัง
แต่บ่ฮู้เป็นหยังพอได้ยินพอได้ฟังอ้ายฮู้สึกดีหลาย

ยิ่งเป็นคำว่าฮักจากปากของเจ้า
แค่คึดฮอดคำเว้าแล้วอ้ายกะเซาเมื่อยใจ
มากกว่าคำว่าฮักคือความห่วงใย
เติมช่องว่างหัวใจให้เฮายังอยู่นำกัน
อยากได้ยินไปดน ดน จนข่วนชีวิตเฮาหล่นจากกัน
ย้อนคำเว้าของเจ้าคือคำสู่ขวัญของหัวใจอ้าย

เจ้าฮู้บ่ยามอ้ายท้อ กะคึดพ้อคำนาง
ที่เคยได้ฟัง แล้วจั๊กพลังอ้ายมันมาแต่ไส
บ่ได้ยินจั๊กมื้อหนึ่ง ซงบ่ลึ้งหัวใจ
กินข้าวบ่แซบหลับตาบ่ได้ คือขาดหยังไปจั๊กอย่าง

อาจสิเป็นคำเว้าธรรมดาธรรมดาคือบ่มีอิหยัง
แต่บ่ฮู้เป็นหยังพอได้ยินพอได้ฟังอ้ายฮู้สึกดีหลาย

ยิ่งเป็นว่าฮักจากปากของเจ้า
แค่คึดฮอดคำเว้าแล้วอ้ายกะเซาเมื่อยใจ
มากกว่าคำว่าฮักคือความห่วงใย
เติมช่องว่างหัวใจให้เฮายังอยู่นำกัน
อยากได้ยินไปดนดน จนข่วนชีวิตเฮาหล่นจากกัน
ย้อนคำเว้าของเจ้าคือคำสู่ขวัญของหัวใจอ้าย

อยากได้ยินว่าฮักจากปากของเจ้า
แค่คึดฮอดคำเว้าแล้วอ้ายกะเซาเมื่อยใจ
มากกว่าคำว่าฮักคือความห่วงใย
เติมช่องว่างหัวใจให้เฮายังอยู่นำกัน
อยากได้ยินไปดนดน จนข่วนชีวิตเฮาหล่นจากกัน
ย้อนคำเว้าของเจ้าคือคำสู่ขวัญของหัวใจอ้าย