อาลัยบัวเขียว
อ้ายเหงาเหมือนข้าวขาดฝนต้นเหี่ยว
คิดฮอดคนชื่อบัวเขียว
หนึ่งเดียวในห้องดวงใจ
บัดนี้เจ้าหนีอ้ายลาลับไกล
เหมือนดาวดับกลางดวงใจ
ต่อไปอ้ายคงสิ้นทาง
เฝ้าหวังฮักนางแอบหวังมานาน
ถึงเจ้าบ่เคยสงสารเนิ่นนานอ้ายคอยบ่จาง
เจ็บช้ำกี่หนก็ทนฮักนาง
จนมองว่าพอมีทางสวรรค์ก็พรากนางไป
เหมือนโลกสลายหัวใจของอ้ายแห้งเหี่ยว
รันทดโดดเดี่ยวขาดบัวเขียวอ้ายหมดความหมาย
บนเส้นทางก้าวเคยมีเจ้าเป็นดาวนำใจ
ขาดเจ้าอ้ายบ่มีไผหัวใจขาดไฟนำทาง
สิ้นหวังฮักยังบ่จางหัวใจ
แม้นอ้ายทำดีที่ไหนได้บุญแบ่งให้ถึงนาง
ชาตินี้ได้ฮักแต่ไม่สมหวัง
เบิ่งฮอยที่เฮาร่วมทาง
อ้ายยังคึดฮอดบัวเขียว
เหมือนโลกสลายหัวใจของอ้ายแห้งเหี่ยว
รันทดโดดเดี่ยวขาดบัวเขียวอ้ายหมดความหมาย
บนเส้นทางก้าวเคยมีเจ้าเป็นดาวนำใจ
ขาดเจ้าอ้ายบ่มีไผหัวใจขาดไฟนำทาง
สิ้นหวังฮักยังบ่จางหัวใจ
แม้นอ้ายทำดีที่ไหนได้บุญแบ่งให้ถึงนาง
ชาตินี้ได้ฮักแต่ไม่สมหวัง
เบิ่งฮอยที่เฮาร่วมทาง
อ้ายยังคึดฮอดบัวเขียว
