Οι κουβέντες

Σου είπα πωσ μόνο το παράπονο μπορεί να με σκοτώσει
Για να δεισ αν λέω αλήθεια μου μαχαίρωσεσ τα στήθια
Πήρεσ την καρδιά μου και την πέταξεσ στην γη
Αφού όπωσ είπεσ δε θα μου ξαναχρειαστεί
Νιώθω σαν ήρωασ από κάποια ρεμπέτικη στροφή
Και εσύ είσαι η παραγγελιά η μοιραία του κοεμτζή
Νομίζω πωσ κάπου εδώ θα' ρθει το φάντασμα του μάρκου
Ή πωσ χάθηκα στα μπλουζ μέσα του παύλου
Αφού ο τρόποσ που έχεισ να με αγαπάσ πονά σαν γάγγραινα
Και ερχόσουνα σαν σκόνη πικρή όταν ξεμάκραινα
Τα βήματα που έσερνα για να βρεθώ μακριά σου
Με φέρνανε σαν τον τρελό ξανά στην αγκαλιά σου
Γεια σου ! Απόψεκάνεισ μπαμ με κόλπα συγχρονα
Σε βλέπουν και τρελαίνονται απ' το κέντρο ωσ τα περίχωρα
Μακριά σου νιώθω πρόσφυγασ κι η μοναξιά πατρίδα
Εβίβα ! Απόψε λάμπεισ σαν φωτοβολίδα

Τισ κουβέντεσ του κονιάκ και του καπνού
Όσοι δεν τισ ζουν απλά κοιτάν αλλού
Τισ στροφέσ τα οχ τα όπα και τα αμάν
Άλλοι απόφεύγουνε και άλλοι κυνηγάν
Όμωσ όσοι στρίβουνε τη μοναξιά
Και τη βλέπουν στον αέρα να γυρνά
Είναι αυτοί που έχουν στα χέρια αστραπέσ
Και τη βγάζουν καθαρή ότι κι αν λεσ

Πάρε μου
Από εμένα ότι έχει μείνει πάρε μου (πάρε μου)
Μόνο άσε το φαρμάκι απ' τα τσιγάρα μου
Να' χω κάτι να θολώνω τη λαχτάρα μου

Εννιά τα ζαλισμένα βήματα
Χτυπούν των τραγουδιών τα βήματα
Με μάτια που κοιτάζουνε στο χώμα
Και λόγια που δεν είπαμε ακόμα
Ο κόσμοσ παίρνει ανάποδεσ
Με τισ καρδιέσ τισ άπονεσ
Μα δε θα κάνω πίσω
Το βάσανο αυτό θα το γλεντήσω

Είναι οι στίχοι που μου δίνουν νόημα κι αναπνοή
Όμωσ του κονιάκ η γεύση με μουδιάζει με ηρεμεί
Ο καπνόσ με εμποδίζει την αλήθεια να κοιτάξω
Και τη λογική που μένει στο μυαλό μου να φυλάξω
Να δαμάσω τα θηρία που τον ύπνο μου ταράζουν
Και τισ σκέψεισ να διαλύσω που τη μέρα σκοτεινιάζουν
Έχω γράψει όλεσ τισ λέξεισ μα μου λείπει μια κουβέντα
Να τη βγάλω απ' την ψυχή μου να ραγίσουν τα τσιμέντα