Το ποτάμι

Κάνουν κύκλουσ μεσ στα χρόνια
Οι αγάπεσ σαν φαντάσματα
Ήλιοι που ‘γιναν φεγγάρια
Στα σκληρά παζάρια
Μεσ στησ άνοιξησ τα χιόνια
Σε γυρεύω τα χαράματα
Στα τυφλά σου μονοπάτια
Γίνομαι κομμάτια

Ρόδισε η μέρα
Κι έβγα να σε δω
Φεύγει το ποτάμι
Κι είμαι πάντα εδώ

Μυστικά φυλακισμένα
Ξεκλειδώνεισ με το βλέμμα σου
Έρχονται τα χελιδόνια
Στ' άσπρα σου σεντόνια
Μοιάζουν σαν δυο στάλεσ αίμα
Η αλήθεια και το ψέμα σου
Παραμύθι μου μονάχο
Σ' αγαπώ κι υπάρχω