Θάλασσα

Μεσ στη σιωπή τησ σκοτεινήσ
Τησ νύχτασ βυθισμένη
Και δίπλα εισ το παράθυρο
Πικρά ονειροπολώ
Η θάλασσα ατελείωτη
Μακριά μου είν' απλωμένη
Και το κύμα το φλοίσβημα
Γροικώ δεν το γροικώ

Κι όμωσ το νιώθω το νερό
Που αμίλητο κυλάει
Γι' ακρογιαλιέσ ατέρματεσ
Στου απείρου την ψυχή
Τα κρύφια τα παφλάσματα
Που μέσα του κρατάει
Και τη βαθιά τα σπλάχνα του
Που δέρνει ταραχή

Και στην ψυχή μου ανέλπιδα
Τα μάτια μου βυθίζω
Παράξενα τησ θάλασσασ
Που μοιάζει τησ βαθιάσ
Και ψιθυρίζω ωχ θάλασσα
Γλυκιά σε μακαρίζω
Που τον αγέρα ελεύθερα
Σαν σε τραβά ακολουθάσ

Κι όμωσ το νιώθω το νερό
Που αμίλητο κυλάει
Γι' ακρογιαλιέσ ατέρματεσ
Στου απείρου την ψυχή
Τα κρύφια τα παφλάσματα
Που μέσα του κρατάει
Και τη βαθιά τα σπλάχνα του
Που δέρνει ταραχή