Zdrada rodzi śmierć

Park w centrum miasta antidotum serca róże
On swoim pierścionkiem ubóstwiając swą muzę
Darząc ją szczerym uczuciem z jej ust zdejmuje smutek
Żar miłości atrybutem wyjdź za mnie przemilcz kłótnię

Uczucie rani serce na tafli wody szczęściem
Raniąc będzie obłędem dziś tylko słowa kreślę
Przekreślam tą czerwień słowa czyny i miejsce
Kiedyś zwane pięknem dziś konstelacyjnym wersem

„Kochanie ja naprawdę kochałam Cię wróć misiu"
Nie mogę wobec tych słów brak motywacji pomysłów
Przepraszam Cię za wiarę w miłość bez granic
Za wszystko i za nic przeszłość chcę już spalić

Zerwane mosty w smutkach w żalu owiane aurą
Bólem raniąc witalność krusząc łzami wulgarność
Prysł honor moralność zgasło w otchłani światło
Pulsujący organ martwo czoła stawił zdradzie

Mróz rzeźbi szybę zdrada rzeźbi serce
Rany są jej piętnem tęsknota najczęściej
Zabijesz ją sztyletem czy chcesz ją karmić
Miłość bez barwy pokrywa serce martwych

Przecież mieli być razem do końca swoich dni
Wczoraj niweczy dziś pozostają wspomnienia i sny
Na środku lodu Ty idąc naprzeciw by żyć
Pozostaje głuchy zgrzyt śmierć nie wymaże ich

Mimo żaru tych uczuć życiu nie nadasz retuszu
Tworząc związek miłość fundamenty są chwilą
Ciesz się każdą godziną miłość jak wytrawne wino
Możesz skończyć z liną i płakać za Balladyną

Bądź przeklinać miłość dzielić łoże z konkubiną
Możesz uderzyć w stół lub szukać swej gwiazdy
Ona spadnie wówczas gdy z miłości już zadrwisz
W czeluściach łez idź naprzód bądź hardy

Bez względu na wiek status pracę i płeć
Miłość spada jak śnieg zdrada rodzi śmierć
Wiesz walcz o nią podnosząc pięść
Miłość to miara klęsk antidotum Twój lek

Mróz rzeźbi szybę zdrada rzeźbi serce
Rany są jej piętnem tęsknota najczęściej
Zabijesz ją sztyletem czy chcesz ją karmić
Miłość bez barwy pokrywa serce martwych