Ofiaruję Ci serce!

Antidotum w moich żyłach wypełnia moje serce
Otóż emocji wyraz wywołuje obsesję najczęściej
Mówią mi Werter ja kocham permanentnie
Nim słońce wzejdzie ja będę Twoim księciem

Spadnę z deszczem będę przychodził we śnie
Codziennie przez mękę ofiaruję swoje wnętrze
Kochając namiętnie skoczę za Tobą w ogień
Zniszczę przeszkodę która stanie nam na drodze

Chcę wzbudzić odzew przyjdę wraz z burzą
Wszystkie mury runą triumf przyniosę ludziom
Którzy w miłość zanurzą swoje różane płatki
Złożę ofiarę z serca na łonie Ziemi matki

Ty ujrzysz artyzm piękną miłość w oczach
Ja ujrzę czerwieni barwy obraz w mych emocjach
Oddanie wiara troska płyń Rusałko za wodospad
Nieś miłość w związkach niech goreje rozpacz

Chwyć mnie za rękę bądź na zawsze szczęściem
Ofiaruję Ci pierścień a z nim swoje serce
Poprzez jutrzenkę budź się codziennie we śnie
Marz o wspólnych chwilach trwaj w noce i we dnie

Będę pisał Ci wiersze oddane piękne namiętne
Choć nie jestem Andersem baśnie będą szczęściem
Uczucie jest silniejsze gdy zostawisz na wietrze
Po czym odejdziesz hartując swoją twierdzę

Płonące żarem serce róże krwiste jak czerwień
Koją moje powietrze rany bliznami umniejszę
By Twój uśmiech oświetlił moje kręte ścieżki
Albowiem mnie potępić możesz Ty bez reszty

Każdy ból doczesny będę znosił dla Ciebie
Ostatnie słowo kocham padnie na Twym pogrzebie
Piwne źrenice w niebie ukarzą mi Twe miejsce
Przybędę na rumaku galopując czym prędzej

Więc jeśli odejdziesz będę szukał aż znajdę
Zawsze idąc w zaparte będę czekał na gwiazdę
Gdy w konstelacji planet mówię Ci zaprawdę
Nie będę szczędził krwi wrogów ani własnej

Chwyć mnie za rękę bądź na zawsze szczęściem
Ofiaruję Ci pierścień a z nim swoje serce
Poprzez jutrzenkę budź się codziennie we śnie
Marz o wspólnych chwilach trwaj w noce i we dnie