ถาม

ถาม
ได้แต่ถาม
ทำไมฉันเองยังเงียบเหงา
ย้ำ
จำแต่เรื่องราว
คอยทำให้ใจทรมาน

ปิดประตูนอนซมจมอยู่กับอารมณ์
ติดในวังวนของตัวเอง
เปิดประตูมองไป
โลกก็สุดวังเวง
เจอะเพียงตัวเองที่เหงาใจ

ฟ้า
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะแคบลง
เมื่อไหร่ความเหงานั้นจะสิ้นลง
ไม่ต้องโง่งงและอ่อนไหว

เบื่อลมฝน
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหายไป
เมื่อไหร่ที่ฉันไม่มีหัวใจ
ฉันขอเป็นคนดีกว่านี้
ดีกว่าเดิม

ถาม
ได้แต่ถาม
ทำไมฉันเองยังไม่ลืมเขา
ฝัน
จมอยู่แค่เงา
ยังเป็นเรื่องราวในวันวาร

ปิดประตูนอนซมจมอยู่กับอารมณ์
ติดในวังวนของตัวเอง
เปิดประตูมองไป
โลกก็สุดวังเวง
เจอะเพียงตัวเองที่เหงาใจ

ฟ้า
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะแคบลง
เมื่อไหร่ความเหงานั้นจะสิ้นลง
ไม่ต้องโง่งงและอ่อนไหว

เบื่อลมฝน
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหายไป
เมื่อไหร่ที่ฉันไม่มีหัวใจ
ฉันขอเป็นคนดีกว่านี้
ดีกว่าเดิม

เบื่อลมฝน
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหายไป
เมื่อไหร่ที่ฉันไม่มีหัวใจ
ฉันขอเป็นคนดีกว่านี้
ดีกว่าเดิม