Βρέχει

Βρέχει
Το νερό κυλάει ποτάμι
Βρέχει
Και το τρένο ξεκινά

Αχ να ‘ξερα αν κλαισ πίσω απ' το τζάμι
Κι εγώ κλαίω στο πλευρό του σταθμάρχη
Που μ' ανάβει τσιγάρο χλωμόσ
Οι ανθρώποι μου λέει είναι βράχοι
Δεν τουσ ρίχνει ο πρώτοσ σεισμόσ
Θα ξεχάσεισ μου λέει θα ξεχάσεισ
Δεν κρατάει αιώνια ο καημόσ
Εδώ πέρα δεν είναι το τέρμα
Είμαι ένασ μονάχα σταθμόσ

Φεύγεισ
Ένασ ξένοσ αύριο θα ‘σαι
Φεύγεισ
Κι εγώ θέλω μοναχά

Αχ να ‘ξερα που φεύγεισ αν λυπάσαι
Κι εγώ κλαίω στο πλευρό