Πρόλογος

Γύρω μου ανύψωσα βουνά και μέσα έχω κλειστεί
Σπουδάζω μεσ στη μοναξιά τη γνώρα του εαυτού μου
Και μελετώ τ' ανήφορα του μυστικού καημού μου
Άνθρωποι ξέρω οι δρόμοι σασ για 'μένα είναι κλειστοί

Πάνω απ' τουσ κόκκινουσ γκρεμούσ στο διάστημα τησ μέρασ
Βλέπω να γράφουν στο άπειρο κύκλουσ αργούσ οι αετοί
Κι όταν βραδιάζει ξεκινούν οι λύκοι θαρρετοί
Κι ακούω ουρλιάσματα βραχνά μηνύματα φοβέρασ

Κι έμαθα εδώ πωσ ο αετόσ τ' αφτέρουγα του τα πουλιά
Στον ήλιο αγνάντια το πρωί τα στήνει να γνωρίσει
Τα γνήσια κι όποιο δεν μπορεί το φωσ του να αντικρίσει
Χωρίσ οίκτο γκρεμνίζεται απ' την ψηλή φωλιά