Οδός Αριστοτέλους

Σάββατο κι απόβραδο και ασετυλίνη
Στην αριστοτέλουσ που γερνάσ
Έβγαζα απ' τισ τσέπεσ μου φλούδεσ μανταρίνι
Σου 'ριχνα στα μάτια να πονάσ

Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτεσ κι αστυνόμουσ
Κι ήταν αρχηγόσ η αργυρώ
Και φωτιέσ ανάβανε στουσ απάνω δρόμουσ
Τ' άη γιάννη θα 'τανε θαρρώ

Βγάζανε τα δίκοχα οι παλιοί φαντάροι
Γέμιζ' η πλατεία από παιδιά
Κι ήταν ένα πράσινο πράσινο φεγγάρι
Να σου μαχαιρώνει την καρδιά