Χτύπα καμπάνα

Ποιοσ ποταμόσ το κρίμα μου θα πλύνει
Ποιοσ ουρανόσ τα μάτια μου θα δει
Τέτοιο κακό κι η γησ δε καταπίνει
Πρόδωσα εγώ το πιο καλό παιδί

Χτύπα καμπάνα σήμερα
Που αυτόσ φοράει σίδερα
Κι η προδομένη του η καρδιά
Καταδίκη στη μοναξιά

Μια καταχνιά μεσ στην καρδιά μου πέφτει
Πλήγωσα εγώ εκείνον που αγαπώ
Να ‘χα θαρρώ τη θάλασσα καθρέφτη
Δε θα ‘φτανε το λάθοσ μου να δω

Χτύπα καμπάνα σήμερα
Που αυτόσ φοράει σίδερα
Κι η προδομένη του η καρδιά
Καταδίκη στη μοναξιά