Tis Psihis To Karavi
Dimitris Karras
Της ψυχής το καράβι
Υπάρχει μια θάλασσα μόνη
το χειμώνα παγώνει καλοκαίρι γελά
το δάκρυ τ' αλμυρό της με βρέχει
σαν παιδί π' όλο τρέχει σε χρυσή αμμουδιά
Φοβάμαι όμως τη νύχτα να σου πω
τ' αστέρια που πέφτουνε κρύψ' τα
να γίνει ο βυθός ουρανός
κι εγώ να ψαρεύω το φως απ' την προβλήτα
Υπάρχει της ψυχής το καράβι
που σαλπάρει με χάδι
η στεριά το γερνά
ο χρόνος το γεμίζει σημάδια
και βουλιάζω τα βράδια στη θολή σου ματιά
Φοβάμαι όμως τη νύχτα να σου πω
τ' αστέρια που πέφτουνε κρύψ' τα
να γίνει ο βυθός ουρανός
κι εγώ να ψαρεύω το φως απ' την προβλήτα
Φοβάμαι όμως τη νύχτα να σου πω
τ' αστέρια που πέφτουνε πνίξ'τα
να γίνει ο βυθός ουρανός
κι εγώ να ψαρεύω το φως απ' την προβλήτα
απ' την προβλήτα
απ' την προβλήτα
