Σε ποια γη

Στον καθρέφτη κοιτώ μια στιγμή
Μια εικόνα γνωστή σαν τοπίο ν’ αλλάζει
Είν’ τα μάτια τησ ξένα μα μοιάζουν
Σε πρόσωπα αγαπημένα

Είμ’εγώ μεσ τα πρόσωπα που νοσταλγώ
Σαν καράβι παλιό ναυαγώ
Απ’ τ’ αμπάρια του κόσμου να βγω
Σε ποια γη τησ καρδιάσ η πατρίδα αντηχεί
Έλα στάξε ξανά σαν βροχή
Σε μια αγάπη που ζει μοναχή

Κι αν αγάπησα λόγια και βλέμματα
Κυριακέσ απογεύματα στα σκοτεινά
Είν’ αυτά που ποτέ δε θα φύγουν
Αφού σ’ ένα όλα σμίγουν