Χρόνια τα μαύρα τα φορεί

Χρόνια τα μαύρα τα φορεί η μάνα η καημένη
Απ’ του παιδιού τησ τον χαμό
Μεγάλο έβαλε καημό και κλαίει λυπημένη

Είχε κι αυτή ένα παιδί
Που θα 'ταν παλληκάρι
Μα ήταν τησ μοίρασ τησ γραφτό
Ο χάροσ να το πάρει

Βλέπει του κόσμου τα παιδιά
Που είναι παλληκάρια
Μα το δικό τησ το παιδί
Το σκέπασε η μαύρη γη
Και φύτρωσαν χορτάρια

Είχε κι αυτή ένα παιδί
Που θα 'ταν παλληκάρι
Μα ήταν τησ μοίρασ τησ γραφτό
Ο χάροσ να το πάρει

Έρημη μόνη στην ζωή
Κλαίει την συμφορά τησ
Κλαίει το δόλιο τησ παιδί
Που λιώνει μεσ στην μαύρη γη
Και καίγεται η καρδιά τησ