Απλά Θα Kατέβω Τον Δρόμο

Εγώ ταιριάζω μες στην πόλη σαν νεκρός στο βυθό
Ελεύθερος κυκλοφορώ με λερωμένο μητρώο
Παιδί του ανέμου πάνω στον ουρανό περπατώ
Η Γη με σώμα στο κενό κι απ' το λαιμό την κρατώ
Τι κάνω τώρα; Σφυρίζω τη λήξη πριν τον αγώνα
Δεν ξέχασα ποτέ μου όποτε θυμάμαι ακόμα
Και δε σου πέφτει λόγος στην κόλαση πέφτεις μόνος
Εδώ δεν έχεις θέση ψηλέ δεν παίζει χώρος
Στη Γη 1,72 κι 65
Γιατί απ' ό,τι τρώμε ίσως περισσότερα να καίμε
Μα βγαίνω από τη στάχτη
Δεν έχει αλλάξει κάτι
Πουτάνες μου φωνάζουνε "Φύγε απ' το σπίτι Μάνι"
Μια φορά και τέλος μια φορά και τέλος
Μη μου το παίζεις κάποια εγώ μια φορά σε ξέρω
Το βάζω πάλι μπροστά νεκρομαντεία και οστά
Παρά τα λάθη μου σε πήρα για άλλη μία σωστά

Ποιος με έχει φέρει εδώ; Και ποιος από εσάς γνωρίζει την έξοδο;
Ο πρώτος που θα κάνει κίνηση θα γίνει υπέδαφος
Είμαστε τόσο ζωντανοί παρότι βλέπω νεκρούς
Η εκδίκηση του αληθινού λες κι είμαι Terror X Crew
Πάλι χειμώνας μπαίνει και το κρύο δε μ' αγγίζει
Αν μια πουτάνα θέλει φως συγγνώμη δεν καπνίζω
Πάνω στη φίλη σου έχω γίνει μου είπε "Κάτσε λίγο"
Της είπα "Περίμενε εδώ σε 10' θα 'μαι πίσω"
Και μπάτσοι σκάνε μετά με κλείνουν περιπολικά
Φωνάζω "Δεν ήμουνα εγώ!" φωνάζουν "Χέρια ψηλά!"
Πήγα να βγάλω τα κλειδιά και ο μπάτσος πυροβολάει
Χτυπώ τα δάχτυλά μου και το χρόνο πίσω γυρνάω
Η πόλη καίει ακόμα σαν ανάσα δράκου
Μεσάνυχτα επιστρέψαμε γι' αυτούς ώρα θανάτου
Όλα ή τίποτα συν τ' ότι πέφτεις σύντομα
Τον διάβολο να βάλω στο δίσκο μας έχει δύσκολα