Δώδεκα βράδια

Δώδεκα βράδια ξαγρυπνώ
Με τον καημό σου το γλυκό
Φέρ' όνειρό μου στο μέτωπό μου
Εκείνον που αγαπώ να δει τον πυρετό μου

Και το χειλάκι μου στεγνό
Φέρε μου στ' όνειρο νερό
Να με στολίσεισ να με χτενίσεισ
Κι αν το αντέχεισ πιο μετά να με αφήσεισ

Κόβω απ' το σύννεφο πλευρό
Και σου το φτιάχνω φυλαχτό
Να σε φυλάει να σε κρατάει
Τ' άγιο κορμί σου στον αέρα μη λυγάει

Κι αν δε με θέλεισ μην το πεισ
Πεσ το τησ νύχτασ τησ αυγήσ
Πεσ το στ' αστέρια που δε μιλάνε
Κι όχι στ' αηδόνια που παντού το μαρτυράνε