Judith

Het begon precies als ieder jaar standplaats 1110
Een beetje scheef maar lekker dicht bij de toiletten
En Frans zet wel eventjes de caravan op z’n plek
De kinderen zijn al aan ’t zwemmen als Marijke thee gaat zetten

De gasfles en de schoenenzak het plasticen servies
En Marijke’s blauwe badpak is gekrompen
Ach je wordt gewoon steeds dikker haalt Frans z’n schouders op
En gaat dan tot ie flauwvalt de kano op staan pompen

Maar deze keer kwam er een vreemde auto aangereden
Een jonge moeder met haar zoontje promt op 1111
Ik ben Frans zegt Frans je buurman zal ik je even helpen
Dat is heel aardig ik heet Judith maar ik doe het liever zelf

Zullen de Hartkampjes niet komen dan? vraagt Marijke na het eten
‘t Is wel een mooie ten’ zegt Frans. Hij steekt de gasvlam aan
Marijke pakt haar puzzelboek. Hij kijkt nog even bij de kinderen
Doet de caravan op slot voordat ze slapen gaan

Zo’n vrouw en dan geen man. Frans kan de slaap niet vangen
Zo’n jongentje dat opgroeit en dan geen vader heeft
D’r schraapt iemand aan haar keel en zonder na te denken
Kucht ie zachtjes terug alsof ie antwoord geeft

Die ochtend vroeg Judith de kinderen mee uit zwemmen
Marijke had net thee gezet Frans las een oude krant
Ik loop nog even met de kano mee had hij ridderlijk gesproken
Nu zijn de kinderen in ’t water; zit hij met Judith aan de kant

Op maandag is er jeu de boules zegt Frans ‘en dinsdag is de bingo
En woensdagavond dansen na de grote barbecue
Vrijdagmiddag karaoke dat is eigenlijk voor de kleintjes
Maar het is inmiddels de gewoonte dat ik dan ook een liedje doe’

Ach wat leuk zei Judith kalm en toen dook ze in het water
Als snel dreef Frans wat onbeholpen in zijn kano rond
Als hij nou vrijdag eens iets stoers zong iets zoals ‘I Dit It My Way’
Dat was wel een liedje dat hij bij Judith passen vond

Terug bij de caravan bukt Marijke de billen uit haar badpak
Ze zoekt alweer haar puzzelboek heeft fijn al thee gezet
Ga je vrijdag nog wat zingen Frans vraagt ze ’s avonds na het eten
Mwa misschien zegt Frans en brengt de kinderen naar bed

Judith was niet bij de bingo en niet bij het jeu-de-boulen
En ook niet na het dansen naar de barbecue gegaan
Ze had wel zo nu en dan wat over de kinderen gesproken
Maar nu was het vrijdagmiddag dus nu kwam het er opaan

Het was vertederend hoe prachtig Judiths zoontje stond te zingen
Frans klapt zijn handen rood; zijn finest hour is nabij
Hij staat op hij loopt naar voren. Als het doek dan toch moet vallen
Dan maar als Presley of Sinatra en ’t liefste als allebei

Alsof hij haar heeft haalt Frans de handen langs de slapen
Hij gooit de microfoon een paar keer behendig heen en weer
Al tijdens de intro begint hij hevig heup te wiegen
Dan precies de goeie inzet ‘Now the end is near

I have to face the final Frans zag Judith maar zag ook Marijke zitten
Hij zag zijn kinderen de hele wereld draaide om hem heen
Hij zag hoe Judith vriendelijk naar hem lachte
Toen haar zoontje op haar arm nam en verdween

Dat was echt mooi Frans zegt Marijke na het eten
Ach zegt Frans en krabbelt iets te onverschillig aan z’n oor
Judith was alvast gaan pakken en was alvast gaan rijden
En dat is handig zegt Marijke ‘want dan slaapt die kleine door’

Marijke zit inmiddels weer te puzzelen
Frans kijkt naar de kinderen steekt dan de gasvlam aan
Straks haalt hij de spulletjes naar binnen
Hij doet de caravan op slot voordat ze slapen gaan