Κουβεντούλες με τον Φρόιντ

Εκεί που μάζευεσ χειμώνα
Στην τσιμεντένια σου κρυψώνα
Κι όνειρα έβλεπεσ αβέρτα
Κουκουλωμένοσ με κουβέρτα
Σαν προπολεμική ταινία
Τουμπαρισμένη κοινωνία
Άφησεσ για μπουφάν και τσίχλεσ
Του ονείρου σου τισ ζόρικεσ ομίχλεσ
Γκομενίτσεσ κουλτουριάρεσ
Όλο καμπύλεσ και καμάρεσ
Βρε κι έτσι που 'σουνα φτιαγμένοσ
Ροχάλιζεσ ευτυχισμένοσ
Σε βάραγε βαριά η τρέλα
Κι ο ύπνοσ τράβαγε κορδέλα
Κάπου κάπου κι από σπόντα
Μπροστά σου και καμία τσόντα

Για δεσ τι βλέπει ο βολεμένοσ
Όταν κοιμάται φαγωμένοσ

Μα εκεί λοιπόν μεσ στ' όνειρό σου
Παθαίνει πλάκα το μυαλό σου
Κάνει τσαφ ο προβολέασ
Και να 'σου ο εισαγγελέασ
Δεν την γλιτώνεισ τώρα βρε μούργο
Με δικηγόρο και χειρούργο
Εμπρόσ, σου λέει, απολογήσου
Και σένα τρέμει η φωνή σου
Ψάχνοντασ για ν' απαντήσεισ
Τσιμπιέσαι μήπωσ και ξυπνήσεισ

Κι άμα με το καλό ξυπνήσεισ
Και θεσ για τούτα εξηγήσεισ
Χωρίσ να με παραξηγήσεισ
Τον φρόιντ τράβα να ρωτήσεισ