Het diepste verlangen

Dat waar je van binnen zo naar smacht
Is dikwijls niet met woorden te beschrijven
Het heeft de nijging om geheim te blijven
Als iets dat bijna voelbaar maar onzichtbaar
Op je wacht

Maar soms kiest het een kwart seconde vorm
Je ziet het als een adem op de duinen
De lichtval op de bomen en hun kruinen
En je voelt het in de allerdiepste stilte na
De storm

Het diepste verlangen heeft geen naam
Geen stem geen lichaam geen maten
Maar het is er tot het eind van je bestaan
En zal je nooit verlaten

Dat waar je van binnen zo naar smacht
Het is in taal of teken niet te vangen
Het is alleen benoembaar als verlangen
En het is er van de morgendauw tot de neveling
En nacht

Maar soms is er een schuchter visioen
Een druppel lijkt te weifelen met vallen
Twee ogen zijn veranderd in kristallen
En een moment begrijp je wat de sterren met
Je doen

Het diepste verlangen heeft geen naam
Geen stem geen lichaam geen maten
Maar het is er tot het eind van je bestaan
En zal je nooit verlaten

Achterin de spiegel is een schim
Wolken zijn gestalten aan de kim
Wat is het wat je dromen doet
En wie is het die je nimmer hebt ontmoet

Het diepste verlangen heeft geen naam
Geen stem geen lichaam geen maten
Maar het is er tot het eind van je bestaan
En zal je nooit verlaten