O Kompos

Καίω τισ φωτογραφίεσ και τα δώρα σου
Καίω και τησ μοναξιάσ σου το χειμώνα σου
Σπάω ό,τι σε θυμίζει μεσ στο σπίτι αυτό
Ό,τι πια με βασανίζει όταν σε σκεφτώ

Δένω κόμπο τα σεντόνια που κοιμήθηκεσ
Και ξεχνώ όλα τα χρόνια που απαρνήθηκεσ
Δένω κόμπο τα σεντόνια που 'γιναν θηλιέσ
Και τα καίω σαν χαρτόνια σ' άλλεσ αγκαλιέσ

Τώρα σβήνω απ' το μυαλό μου την εικόνα σου
Τώρα ξέφυγα απ' το μάτι του κυκλώνα σου
Τίποτα για 'σένα πλέον δεν αισθάνομαι
Κάνω βήματα μακριά σου κι όλο χάνομαι