Mi Viasteis Na Megaloseis

Αγαπημένη κατερίνα
Δέκα ετών βρήκα μια στέκα με στρασάκια και ένα ψεύτικο κραγιόν
Και είπα να σε προλάβω να μην το μετανιώσεισ να σε κρατήσω από το χέρι
Να μη βιαστείσ να μεγαλώσεισ

Θα σου λείψει η μυρωδιά από το σπίτι
Μια νύχτα θα φύγεισ μακριά από τη θεσσαλονίκη
Και δεν θα αρκούν οι αναμνήσεισ θα σε μισήσουν τόσο
Δεν θα αντέχεισ να αγαπήσεισ

Μια πασαρέλα η ζωή σου κατερίνα
Από τον βυθό στον αφρό μέχρι να αδειάσει η πισίνα
Ναι φωτογραφίεσ και λήψεισ λεσ να γεράσουμε μαζί χαζεύοντασ επαναλήψεισ;
Εμπιστοσύνη στην ουσία μια τέχνη που στο τέλοσ δεν μαθαίνει στα ωδεία
Δήθεν φίλοι κοντά σου δεν θα αντέξουν
Αγόρια θα σε πληγώσουν μα άντρεσ θα σε λατρέψουν

Μη βιαστείσ να μεγαλώσεισ
Πωσ θα νιώσεισ στον καθρέφτη θα το δεισ
Μη βιαστείσ να μεγαλώσεισ
Θα μετανιώσεισ και στο τέλοσ θα χαθείσ

Αγαπημένη κατερίνα
Που είσαι περίπου στα δεκάξι από την κουρτίνα που σε κοιτάζω αφηρημένη είσαι στην τάξη
Κοίτα το σώμα σου που αλλάζει σε μια άνοιξη που ανθίζει και αυτό στα αλήθεια την τρομάζει
Ξέρεισ η ομορφιά είναι ευχή και κατάρα είσαι μια ορχήστρα στέκεται στη μόνο σαν μια νότα από την κιθάρα
Κράτα τα νάτια σου και μίλα μεσ στην κασετίνα
Θα δουν τα μάτια σου και θα τα κλέψουν κατερίνα
Και τούτο το γυαλί που ξεσκονίζει η μαμά σου είτε το θεσ είτε όχι έχει μια θέση στο όνομά σου
Ξέχνα τησ πανελλαδικέσ και τη χημεία θα'ρθουν χειμώνεσ ποιο δύσκολοι από του βαρδάροι τα κρύα
Σε πίστεσ που φτιάχνουν κρεμάλεσ για τον ιούρο μα εσύ χωρίσ να ξέρεισ άρχισε από τώρα και τραγούδα οι αναμνήσεισ σου θα πουν πωσ πιθανόν πολλά θα χάσεισ γίνε το εμπόδιο που αύριο πρέπει να προσπεράσεισ

Μη βιαστείσ να μεγαλώσεισ
Πωσ θα νιώσεισ στον καθρέφτη θα το δεισ
Μη βιαστείσ να μεγαλώσεισ
Θα μετανιώσεισ και στο τέλοσ θα χαθείσ
Μη βιαστείσ να μεγαλώσεισ
Πωσ θα νιώσεισ στον καθρέφτη θα το δεισ
Μη βιαστείσ να μεγαλώσεισ
Θα μετανιώσεισ και στο τέλοσ θα χαθείσ