Tas

Ik mocht nog bij je langs
Ik zei dat ik daar onmisbare spullen had
Een hele zware tas
Zelfs het kruidenrekje keurig voor me ingepakt

Ik mocht nog bij je langs
Ik zei dat ik daar ontelbaar veel spullen had
En met m’n eigen tranen
Maakte ik ook jouw gezicht maar nat

Want nu de bladeren gevallen zijn
Is het donker in de stad
Met de dag die veel te gauw verdwijnt
In een veel te lange nacht
En als ik weer m’n huis in kom
Zie ik steeds die tas die nooit is uitgepakt

Jij wilde vrijer zijn
Je vond jezelf eigenlijk veel te jong voor mij
En m’n burgerlijkheid
M’n trutterij
Omdat ik teveel dingen over baby’s zei

Maar ik ben al bijna 30 nu
De onrust huist in mij
De stad is veel te donker
Waar de bladeren gevallen zijn
En je geeft meisjes wel spullen terug
Maar geen verloren tijd
Geen verloren tijd

Oeh, oeh

Als de dagen weer wat langer zijn
De stad licht weer wat op
Dat is het wonder van de tijd
De lente in m’n kop
Misschien gooi ik dan doodgewoon zonder beding
Die tas een kliko in