Του χρόνου η φθορά
Νόμιζα πωσ θα' ρθεισ σαν αστέρι από μακριά
Πωσ θα λούσεισ τη ζωή μου φωσ και ζεστασιά
Μα ήρθεσ σαν βροχούλα σαν σταγόνα και κυλάσ
Κάθε μέρα πιο βαθιά μου και με ξεδιψάσ
Κι ολοένα στη ζωή μου μπαίνεισ και σκορπάσ
Όλα τα εγώ μου και τουσ φόβουσ μου νικάσ
Κι αν μια μέρα που θα φύγεισ νιώσω μοναξιά
Θα' ναι που θα πρέπει να γυρίσω στα παλιά
Μα όλα αυτά που μου 'χεισ δώσει θα' ναι μια ευχή
Πωσ του χρόνου τη φθορά νικήσαμε μαζί
Νόμιζα η αγάπη είναι θάλασσα βαθιά
Ό, τι κρύβει είν' αυτό που ο καθένασ μασ ζητά
Κι ήρθεσ αεράκι που φυσάει στα μαλλιά
Μου 'δωσεσ ανάσα στα δικά μου τα φτερά
Κι όσο στο μυαλό μου μπαίνεισ και χαμογελάσ
Δίνεισ νόημα στο χρόνο και τον σταματάσ
Κι αν μια μέρα που θα φύγεισ νιώσω μοναξιά
Θα' ναι που θα πρέπει να γυρίσω στα παλιά
Μα όλα αυτά που μου 'χεισ δώσει θα' ναι μια ευχή
Πωσ του χρόνου τη φθορά νικήσαμε μαζί
