คำว่ารักมันหายไป
เธอที่ฉันเฝ้ารอไม่อาจพบ
เมื่อเธอจากไปไม่ร่ำลา
เพราะคำว่ารักมันหายไป
คืนและวันเฝ้าคอยมองเหม่อหา
รอเธอกลับมามารักกัน
วันนั้นยังรออยู่
มองดูดวงดาวที่คู่กัน
มองดูตัวฉันที่ว่างเปล่า
ฉันยังจดจำทุกเรื่องราว
ที่ฉันได้มีเธอ
หากในวันนี้คนที่เฝ้ารอไม่อาจพบ
ฉันที่เฝ้ารอไม่อยากหายใจ
วันไหนไม่มีเธอ
ภาพวันเหล่านั้นที่เรารักกันไม่อาจลบ
พบเธอทุกวันมันคอยย้ำเตือน
ว่าฉันนั้นเคย
รักเธอ
มองดูดวงพระจันทร์ที่สดใส
แต่ภายในใจช่างมืดมน
เพราะคำว่ารักมันหายไป
ตัวคนเดียวเหลียวมองที่ภาพฉัน
และเธอเมื่อเราเคยรักกัน
วันนั้นมันหายไป
มองดูดวงดาวที่คู่กัน
มองดูตัวฉันที่ว่างเปล่า
ฉันยังจดจำทุกเรื่องราว
ที่ฉันได้มีเธอ
หากในวันนี้คนที่เฝ้ารอไม่อาจพบ
ฉันที่เฝ้ารอไม่อยากหายใจ
วันไหนไม่มีเธอ
ภาพวันเหล่านั้นที่เรารักกันไม่อาจลบ
พบเธอทุกวันมันคอยย้ำเตือน
ว่าฉันนั้นเคย
รักเธอ
เฮ้อ เออ เฮ้อ
รักเธอ
เฮอ เฮ้อ
มองดูดวงดาวที่คู่กัน
มองดูตัวฉันที่ว่างเปล่า
ฉันยังจดจำทุกเรื่องราว
ที่ฉันได้มีเธอ
หากในวันนี้คนที่เฝ้ารอไม่อาจพบ
ฉันที่เฝ้ารอไม่อยากหายใจ
วันไหนไม่มีเธอ
ภาพวันเหล่านั้นที่เรารักกันไม่อาจลบ
พบเจอทุกวันมันคอยย้ำเตือน
ว่าฉันนั้นเคย
หากในวันนี้ฉันรักเธออยู่ตรงนี้
ภาพวันเหล่านั้นฉันไม่อยากจะย้อนมาใหม่
ภาพวันเหล่านั้นที่เรารักกันไม่อาจลบ
พบเจอทุกวันมันคอยย้ำเตือน
ว่าฉันนั้นเคย
รักเธอ
เฮ้อ เฮอ เฮ้อ
รักเธอ โฮ้ โฮ โฮ้ โว้ โฮ้
โฮ้ โฮ
