ไม่อยากเหงาแล้ว(Call me)

ไม่อยากจะเหงาแล้ว ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว
ถ้าเธอได้รู้คงจะดี
ถ้าเธอทักมาคงจะดี
ไม่อยากจะเหงาแล้ว
ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว
ถ้าเธอได้รู้คงจะดี
ถ้าเธอทักมาคงจะดี
ได้ไหมเธอ
ได้ไหมเธอ

แต่มันชินกับการเป็นคนเหงาเหงา
อ่านหนังสือจิบกาแฟกับดอกไม้เฉาเฉา
อยู่คนเดียวไม่จำเป็นต้องให้ใครเข้ามา
เจ็บมาเยอะกับความรักจนฉันไม่กล้าหวัง
ผ่านเข้ามาและผ่านไปเป็นแบบนี้ซ้ำซ้ำ
อยู่คนเดียวไม่จำเป็นต้องหาใครเข้ามา

แต่ทำไมวันนี้ฉันนั้นเปลี่ยนไป
ใจที่มันเคยเฉยชากลับหวั่นไหว
แค่สบตาเธอครั้งเดียว
แค่ครั้งเดียว

ไม่อยากจะเหงาแล้ว
ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว
ถ้าเธอได้รู้คงจะดี
ถ้าเธอทักมาคงจะดี
ไม่อยากจะเหงาแล้ว
ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว
ถ้าเธอได้รู้คงจะดี
ถ้าเธอทักมาคงจะดี
ได้ไหมเธอ
ได้ไหมเธอ

Ooh baby
อยู่คนเดียวมาก็ตั้งนานแล้ว
ไม่ได้มีคุยด้วยนานแล้ว
คำว่ารักมันเป็นอย่างไร
Ooh baby
แต่อยู่คนเดียวแบบนี้ไม่เอาแล้ว
อธิษฐานบอกใครข้างบนนั้น
ขอให้ได้เจอคนที่อยู่ในฝัน

แต่ทำไมวันนี้ฉันนั้นเปลี่ยนไป
ใจที่มันเคยเฉยชากลับหวั่นไหว
แค่สบตาเธอครั้งเดียว
แค่ครั้งเดียว (แค่ครั้งเดียว)

ไม่อยากจะเหงาแล้ว
ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว
ถ้าเธอได้รู้คงจะดี
ถ้าเธอทักมาคงจะดี
ไม่อยากจะเหงาแล้ว
ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว
ถ้าเธอได้รู้คงจะดี
ถ้าเธอทักมาคงจะดี
ได้ไหมเธอ

ก็ไม่รู้ที่เธอสบตามันจะเกี่ยวกันไหม
ถ้าฉันทิ้งผ้าเช็ดหน้ามันจะโบราณไปไหมนะ
มันเหงาอะไรอย่างนี้
มันเหงาอะไรเบอร์นี้
ศูนย์แปดสี่เจ็ดสี่หนึ่งศูนย์ ตุ๊ด ตุ๊ด

ไม่อยากจะเหงาแล้ว
ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว
ถ้าเธอได้รู้คงจะดี
ถ้าเธอทักมาคงจะดี (ถ้าเธอทักมา)
ไม่อยากจะเหงาแล้ว
ฉันไม่อยากจะเหงาแล้ว
ถ้าเธอได้รู้คงจะดี (ถ้าเธอได้รู้)
ถ้าเธอทักมาคงจะดี (ถ้าเธอทักมา)
ได้ไหมเธอ (ได้ไหมเธอ)
ไม่อยากอยู่แบบเหงาเหงา