Gurbet
İlkay Yıldırım Açıkgöz
Ben bu gurbet elde yandım tütmedim
Ahım göğe çıktı duyan olmadı
Gençlik elden gitti birgün gülmedim
Yaban elde soldum insan duvardı
Oy gülüm yaman oldu hallarımız neyleyim
Gurbet elin çilesi zor bilmedim vay gülüm
Bu ellerde bilmediler halimiz
Yaban elde kalır olduk kimsesiz
Çığlığım şehirde döndü dolaştı
İnsan insanın esine sağırdı
Ölüyorum güzel anam tut beni
Uçar oldum baharınla sar beni
Ölmek değil beter olan zulümdü
Eyvah anam insan diyen çıkmadı.
