Mes to xoro
Ήτανε νύχτα έγραφα μπάρες τα πιάμε με την αυγή
Νοίκιασα σπίτι μονοκατοικία μόνο για να χω αυλή
Αυτή η κόλαση μοιάζει με ήλιο οτα ξυπνάμε μαζί
Έρχεσαι μεσ το σκοτάδι σα φως με λιώνεις σα το κερί
Οι καιροί είναι μαύροι και δυσμορφοι
Άνθρωποι χάνονται άλλοι παλεύουν
Ο καφες μου πικραίνει ανάλογα πως θα ξυπνήσω και ποιοι τον δουλεύουν
Η μάνα μου μ' έχει για στήριγμα κι όσο υπάρχω θα τη πεισμώνω
Φοβάται το αύριο μέσα στο άγχος θα βρω να της δείξω το τρόπο
Παλεύω με δυό δουλειές να τα βγάλω πέρα με σπίτι και νοίκι
Εκείνη στηρίζει τα θέλω μου να μη φρικάρω μ' οσα μου χουν τύχει
Άμα γουστάρεις τη τέχνη σου ότα το γράφεις χορεύουν οι στίχοι
Δωμάτιο αραζουμε ξανασυστηνόμαστε και δεν υπάρχουνε τοίχοι
Με θλίβει η κατάσταση μπατσοι σε κάθε γωνιά σε κάθε κατάληψη
Βλέπουν το στυλ σου και σε στιγματιζουνε λένε κάνει κατάχρηση
Αυτη η πόλη με πνίγει το μέσα μου καταδιώκει
Κι όταν αραζουμε βράδυ κάποιος απο εμας τη πληρώνει
Κοντοζυγωνει έρχεται πόλεμος μέσα μου μέσα στο σύμπαν
Κάνουνε μόκο στο δρόμο στο έγκλημα αφού την ήπιαν
Τυπάδες με τα λεφτα του μπαμπα τους κάπως την είδαν
Κάθε Ιούνιο μεσ στη πορεία το stonewall ρώτα τη ζήσαν
Μεσ το χορό κόκκινα μάτια ζητάν ν' αφεθώ
Μεσ το χορό ξέρεις έχεις παρτενέρ μεσ όλο αυτό
Πάνω στο θυμό βαράω τις πόρτες θυμάμαι τι ζω
Όσο η ανάσα μου καίει θα λιώνεις μέσα στου ραπ την αργκό
Σπάμε τα βότανα πάνω σε θήκες απο κινητα
Ρολάρω τη τέχνη μεσ το δωμάτιο η φύση μέσα σε στριφτά
Είπα να κάνω τη φάση του τώρα με λυρισμό και καρδιά
Δε με ενδιαφέρει το fame απλά να γουστάρουν στο φουλ τα παιδιά
Θέλω να ρθει καλοκαίρι να γυρνάω με μια μπύρα στο χέρι
Μεθυσμένοι και ξεχασμένοι πάνω βουνό ευχή και αστέρι
Πάνω στην αμμο να αράζω το κύμα, την ηχώ να μου φέρει
Και οι σειρήνες της θάλασσας θα περιφέρονται όσο η τέχνη υποφέρει
Εχω γραπτά που μιλάνε πιο δυνατά κι απ τα ματιά
Και αυτοί περιμένουν να βρουνε την ηδονή μεσα απ τα χάπια
Η τοξικότητα κι οι καταχρήσεις, αφήνουν σημαδια
Αν δε προσέξεις τι σου χαρίζουν αργότερα θα στάξουν δάκρυα
Στα δύσκολα ελίσσομαι οσο έξυπνα κινείται ένας γάτος
Έχω φτάσει τον εαυτό στο ζενίθ, πιστεύω στο πάθος
Η κοπελιά μου χτυπάει κάτω το ποτήρι πριν πεις άσπρο πάτο
Φοράει τα t shirt φαρδιά και χορεύει πάνω στις λέξεις που γράφω
Έχω για έμπνευση ένα βουνό ενα γάρο κι ανθρώπους με θέματα
Π' όταν θολώνει η πένα μου με ταξιδεύουν σε ηλιοβασίλεματα
Θα καταλάβεις τον έρωτα όταν σου βάλουνε φωτιά τα βλέμματα
Όταν ξυπνήσεις απ το σκοτάδι σου τότε τελειώσαν τα ψέμματα
Μεσ το χορό κόκκινα μάτια ζητάν ν' αφεθώ
Μεσ το χορό ξέρεις έχεις παρτενέρ μεσ όλο αυτό
Πάνω στο θυμό βαράω τις πόρτες θυμάμαι τι ζω
Όσο η ανάσα μου καίει θα λιώνεις μέσα στου ραπ την αργκό
