Ikkje Grav Meg Ned
Vakna I otta, drog på meg skod'n,
Gjikk ned te bisk og leid av.
Og nei koss dæ kjeta når sjele kløyvde taket.
Te himmels, Sankt Peter, guddag!
Og englad'n fortalde meg koss detta hadde hendt:
Du gleid og stupte beint imot ein butt.
Og fyri livet ebba, du mulla for deg sjål,
No ska 'ru høyre ko 'ru sa te slutt:
Ikkje grav meg ned I ei kald og råmen mold.
Nei eg vil helde malast upp og seldast gjønom såld.
Kast heilen min I ein kvirrvillvind, gje auga te ein blind.
Dei dauve kunn få øyrud'n, heng skjegget på ei grind.
Gje magjin min te Pers Hotell viss dei ha lite øl.
Brenn sokkad'n og trusa, hugs at eg æ Hallingdøl.
Armad'n kan ein Hemsedøl få so'n kan kara te seg peng.
Gje hjarta mitt te "Lite tå kort." Gje kjæringji ein klem.
Føtad'n kunn arvast tå ein som lika gå,
Og beingrinde kan kansi han Eivind Beinlaus få.
Gje skinnet te'n Arne Myrdal, so bi'n 'kji fullt so brun.
Send kjaften min te Blokksberg, og kyss meg midt I fu'n.
