Μπροστά στον καθρέφτη

Όταν η νύχτα ανάβει τα φώτα
Σκιέσ στο σκοτάδι γυρνούν όπωσ πρώτα
Αυτά που μαζί σου μοιράστηκα χρόνια
Αυτά που είναι τώρα σαν χυμένη κολόνια
Και όταν τα μάτια κοιτούν στο ταβάνι
Μια βότκα με τόνικ το ξέρω δεν φτάνει
Να πνίξει τισ μνήμεσ αυτέσ που σε φέρνουν
Αυτέσ που μαζί σου ακόμα με δένουν

Κι εγώ που πάντοτε ζητούσα
Να ζεισ αλλιώτικα από μένα
Με λάθοσ τρόπο σ' αγαπούσα
Και ζούσα χρόνια μεσ στο ψέμα

Γιατί όταν η νύχτα θα φύγει το ξέρω
Στο άδειο δωμάτιο ξανά θα υποφέρω
Θα γράφω θα σκίζω τραγούδια για σένα
Θ' αλλάζω κανάλια θα ζω στα χαμένα
Θα κάνω γκριμάτσεσ μπροστά στον καθρέφτη
Θα κάνω ευχέσ σ' ένα αστέρι που πέφτει
Αν ήσουν κάπου και μ' έβλεπεσ ίσωσ
Θα ένιωθεσ οίκτο αγάπη και μίσοσ

Κι εγώ που πάντοτε ζητούσα
Να ζεισ αλλιώτικα από μένα
Με λάθοσ τρόπο σ' αγαπούσα
Και ζούσα πάντα μεσ στο ψέμα

Γιατί όταν η νύχτα με κόβει στα δυο
Θυμάμαι που μου πεσ ένα άδειο αντίο
Κι αντί να φωνάξω να τέξω να κλάψω
Να πέσω στα πόδια σου και να σε τρομάξω
Εγώ όλα τα ζούσα σαν να 'ταν ταινία
Εγώ σε κοιτούσα σκυφτή στη γωνία
Και τώρα που η νύχτα ανάβει τα φώτα
Σκιέσ στο σκοτάδι γυρνούν όπωσ πρώτα
Αυτά που μου είπεσ κι αυτά που δεν είπα
Και τώρα η νύχτα μια πελώρια τρύπα

Κι εγώ που πάντοτε ζητούσα
Να ζεισ αλλιώτικα από μένα
Με λάθοσ τρόπο σ' αγαπούσα
Και ζούσα πάντα μεσ στο ψέμα

Κι εγώ που πάντοτε ζητούσα
Να ζεισ αλλιώτικα από μένα
Με λάθοσ τρόπο σ' αγαπούσα
Και ζούσα πάντα μεσ στο ψέμα

Ψέμα ψέμα ψέμα