Bin Pişman
Kaybettiğim çok şey var, ellerin mesela
Unuttum adını da içince bir şişe daha
İçim bi' savaş yeri ve sanki sendin mimar
Şimdi dur ve bak gözüme
Bin pişman olduk ikimiz de
Sallanırken bedenim o son veda sesinle
Durmadın ki sözünde artık yoksun evimde
Sen n'olur gülümse kayboldun dünümde
Bin pişman olduk ikimiz de
Sallanırken bedenim o son veda sesinle
Durmadın ki sözünde artık yoksun evimde
Sen n'olur gülümse kayboldun dünümde
Susturamıyorum içimde ki sesleri
ve inan peşindeyim senin her gün
Yollarına bakıpta içimi çekiyorum
Hayalin ediyo'ken ciğerimi alt üst
Yalnızlığı paylaşırım duvarla
Çünkü geceleri sessizlik daha büyük
Yoksun olma da zaten
Aramızda ki mesafe sanki bi' merkür
Hazırdım gelmeye cehenneme bile
Unuturum kokunla derdimi bile
Sığdırdım yaşadığım her bir güne seni
İnanmıyorsan gel bir kere
Beni yak yüzlerce kez
Kendimi kaybettim zaten yine
Arasanda bulamazsın yine
Farkın yok gözümde onlardan
Yoksun mutlu sonlarda
Ölüm gibi kapımı yoklarsan
Her gece beni dumana boğuyorsan
Bir güneş gibi doğmuyo'san
Ya da güller gibi soluyorsan
Um'rumda değilsin artık
Aşkın ne işe yarar ben olmazsam
Sen ve ben düşmüştük göklerden
Anlamsız gözlerden
Kurtulmam lazım beni ittiğin o kalbinden
Ruhunda ki izlerden
Kaybettik yeniden
Bin pişman olduk ikimiz de
Sallanırken bedenim o son veda sesinle
Durmadın ki sözünde artık yoksun evimde
Sen n'olur gülümse kayboldun dünümde
Bin pişman olduk ikimiz de
Sallanırken bedenim o son veda sesinle
Durmadın ki sözünde artık yoksun evimde
Sen n'olur gülümse kayboldun dünümde
