Vasana Glika Demena

Στα παλιά στα πεταμένα
Και στη στάχτη απ' τη φωτιά
Πέταξα τα περασμένα
Κ' είπα δε με νοιάζει πια

Βάσανα γλυκά δεμένα
Στησ αγάπησ την κλωστή
Μεσ τησ λησμονιάσ τα τρένα
Νόμιζα είχαν ξεχαστεί
Μα στου ονείρου μου την πόρτα
Πρόβαλεσ χαράματα
Και τα κλάματα με πνίγουν
Σαν τισ μάνεσ που ανοίγουν
Των παιδιών τα γράμματα

Τα παλιά τα έχω θάψει
Κι έχτισα μια εκκλησιά
Το κεράκι σου έχει κάψει
Μα η καρδούλα μου χτυπά

Βάσανα γλυκά δεμένα
Στησ αγάπησ την κλωστή
Μεσ τησ λησμονιάσ τα τρένα
Νόμιζα είχαν ξεχαστεί
Μα στου ονείρου μου την πόρτα
Πρόβαλεσ χαράματα
Και τα κλάματα με πνίγουν
Σαν τισ μάνεσ που ανοίγουν
Των παιδιών τα γράμματα