Δεκατρείς φωτιές

Θ' ανάψω δεκατρείσ φωτιέσ
Μια και δε φάνηκε απόψε το φεγγάρι
Κι ο πιο παλιόσ μου αμανέσ
Απ' το βαθύ σου ύπνο θα 'ρθει να σε πάρει

Και στη δωδέκατη φωτιά
Όλα τα ρούχα που φοράσ θα κάψω φωσ μου
Κι από το στήθοσ μου βαθιά
Θα βγει λυγμόσ ν' ανάψει
Τισ φωτιέσ του κόσμου

Να μην αργήσεισ
Κι όταν ξυπνήσεισ
Τη φλόγα τησ καρδιάσ
Έλα να σβήσεισ

Να μην αργήσεισ
Κι όταν μ' αφήσεισ
Να τάξεισ τησ φωτιάσ
Πωσ θα γυρίσεισ

Θ' ανάψω δεκατρείσ φωτιέσ
Και θα διαλέξω το αστέρι που σου μοιάζει
Θα πω στη νύχτα τρεισ φορέσ
Το όνομά σου με παράπονο και νάζι

Κι από τον ύπνο σου θα βγεισ
Θ' ακολουθήσεισ το τραγούδι τησ ψυχήσ μου
Σ' ένα άλλο όνειρο θα μπεισ
Αυτό που διάλεξε ο νοτιάσ και το κορμί μου

Να μην αργήσεισ
Κι όταν ξυπνήσεισ
Τη φλόγα τησ καρδιάσ
Έλα να σβήσεισ

Να μην αργήσεισ
Κι όταν μ' αφήσεισ
Να τάξεισ τησ φωτιάσ
Πωσ θα γυρίσεισ