Atlantydo, żyj wiecznie

Gdzie upadły serca tamtych gwiazd
Gdy ocean zasnął już
Gdzie jest lekkość wiatru dzikość plaż
Wielki błękit wielkich mórz

Boję się boję się
W moim świecie jest szaro I źle

Atlantydo atlantydo
Żyj wiecznie
I nadzieją I tęsknotą bądź

Białe żagle twych okrętów
Są wszędzie
Płomienniejsze
Od niebiańskich słońc

Tylko ty
Niesiesz wiarę
Gdy czas więzi rwie
Koisz ból
Gdy bywa źle

Pozwalasz mi lepiej żyć
W dolinie łez sobą być
Prawdę nieść
Wierzyć w nią
Unieść się
Ponad zło

W ciemność głębin spada słońca pył
Rzeźbi złotem zbocza wzgórz
Las tajemnic sztylet w piersi wbił
Milczy I nie zdradzi już

Boję się boję się
W moim świecie jest szaro I źle

Atlantydo atlantydo
Żyj wiecznie
I nadzieją I tęsknotą bądź

Białe żagle twych okrętów
Są wszędzie
Płomienniejsze
Od niebiańskich słońc

Tylko ty
Niesiesz wiarę
Gdy czas więzi rwie
Koisz ból
Gdy bywa źle

Pozwalasz mi lepiej żyć
W dolinie łez sobą być
Prawdę nieść
Wierzyć w nią
Unieść się
Ponad zło