Wciąż sercem, duchem
Bronisław Maj
Wciąż sercem, duchem we mgle tkwić ułudy
Młodości, z lekkaś mi zbrzydła
W wiek męski mi wejść, jak w południe
W codzienności rajskie cuda:
Zachody, zapały, trudy
Niech się żyje pełniej, trudniej
Nieście mnie dalej, wyżej
Oj, żałości skrzydła!
Ruszać bryłę z posad świata
Albo łby wyrywać hydrze
A to po co psuć z głupoty
Świat tak wymyślony chytrze?
Wciąż młodzikiem być - to nudne
Złudne, zgubne, żmudne, trudne
W nowe światy czas zaprasza
Bać się czasu, bać się czasu, szkoda czasu!
Jeszcze tyle do zaznania
Do kochania, wyśpiewania
Jeszcze do zagrania tyle
Ról, ruletek, kart, kantylen
Młody, stary - słowa puste
Póki ciągle żyć się chcе
Póki być tak ciągle chce się
W takim dziwnym, najdziwniejszym świеcie!
