Μια σταλιά η Θεσσαλονίκη

Περνάν οι μέρεσ μουντέσ και γκριζωπέσ
Με φάτσεσ σκοτεινέσ και σκυθρωπέσ
Μ’ανθρώπουσ επικώσ γελοίουσ
Κι άλλουσ ανοιχτούσ συνάμα αστείουσ

Χρειάζεται ψυχή για να σωθούν
Μα απ’καιρό ξέρουν πωσ δεν υπάρχει
Ούτε το έλεοσ γι’αυτή τη σωτηρία
Ούτε γι’αυτούσ ηρώων μαρτυρία

Ρίξε ήλιε ρίξε φωσ
Ρίξε πάνω στον πλανήτη
Γίνε τώρα εσύ θεόσ
Μια σταλιά η θεσσαλονίκη

Τα παιδιά που δε μεγάλωσαν ποτέ
Και που καιρό δεν βρήκαν να σκεφτούν
Δε θέλησαν ποτέ να βρουν λιμάνι
Μια μέρα ηλιόλουστη σαν κι αυτή τουσ φτάνει

Ρίξε ήλιε ρίξε φωσ
Ρίξε πάνω στον πλανήτη
Γίνε τώρα εσύ θεόσ
Μια σταλιά η θεσσαλονίκη